توسعه دیپلماسی علم و فناوری در ایران و تأثیرات نظام آموزش عالی بر آن

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی مؤلفه­ های توسعه دیپلماسی علم و فناوری در کشور ایران، بررسی وضعیت موجود آنها و شناسایی عوامل و ملاکهای ارتقا دهنده تأثیر نظام آموزش عالی بر آنها بود. روش پژوهش از نوع کاربردی و نحوه جمع‌آوری اطلاعات از نوع آمیخته اکتشافی بود و به ­طور متوالی ابتدا از روش کیفی (مصاحبه نیمه ساختاریافته) و سپس روش کمّی (پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. نمونه ­گیری مصاحبه به روش هدفمند بود. جامعه آماری بخش کمّی اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی(253 نفر) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ­های مصاحبه از روش تحلیل ساختاری، در پرسشنامه از روش تحلیل عاملی اکتشافی و برای بررسی وضعیت موجود مؤلفه ­ها از آزمون t تک نمونه­ ای استفاده شد. نتایج این پژوهش تعداد 3 بعد و 30 مؤلفه را برای توسعه دیپلماسی علم و فناوری در کشور و 5 عامل و 21 ملاک را برای افزایش میزان تأثیر نظام آموزش عالی در آن تبیین می ­کند. پیشنهاد اصلی برای آموزش عالی و سیاست خارجی، توسعه زیرساختها و ارتقای توافقنامه ­های بین ­المللی در میان دانشگاهها و یافتن راه ­حلی برای چالشهای مشترک به­ویژه در میان کشورهای همسایه است.